عاشیق ها

عاشیق ، عاشق یا آشیق (به ترکی آذربایجانی: Aşıq, به ترکی استانبولی: Aşık, به ارمنی: Աշուղ, به گرجی: აშუღი, به انگلیسی: ashugh , به یونانی: ασίκης)

عارف و نغمه سرای سیاری است که ساز می‌نوازد و آواز می‌خواند.

قبل از جا افتادن این لغت این صنف با کلمه ترکی اوزان (ozan) شناخته می‌شد.

عاشیقها اغلب در بداهه خوانی مهارت دارند و شعر و آهنگ تصنیف‌های خودشان را هم گاهی خود می‌سازند.

نظائر عاشقهای آذربایجان در میان دیگر ترک زبانان، با نام‌های «عاشوق»، «عاشیق»، «بامسی»، «باکسی» بخشی و … مشهور بوده‌اند

برخی اقوام و ملل غیر ترک نیز عاشقها را با همین مشخصات و گاه با همین نام و گاه با نام‌های دیگر دارند.

بخشیها و بخشوهای جنوب ایران و دیگر مناطق و نواحی ایران از آن جمله‌اند

در طول تاریخ اقوام ترک، فرمانروایان همواره در سفرهای جنگی اوزان‌ها را به همراه می‌بردند تا با بیان اشعار حماسی لشگریان را تشجیع کنند.

عاشیق ها در میان آذربایجانی ها ارج و قربی داشته و دارند

عاشیق ها خواننده ، نوازنده، شاعر، بازیگر و حکیمی بوده و هستند که ایستاده می نوازند و می خوانند و هر از گاهی سخنان شیرین و حکیمانه هم می گویند.

متاسفانه در بین نسل جدید طرفدار کمتری دارند هر چند امروز در دورهمی های دوستانه و مردانه وجود یک عاشِق به چشم میخورد و می تواند این محافل را گرم کند.

خاطراتی که عاشِق ها برای پدران و پدر بزرگان این سرزمین کهن داشته اند فراموش شدنی نیست.

آنها در مراسم های مختلف از جمله مراسم عروسی ، حنابندان ، خنچه برون عروس و داماد پدران و پدربزرگانمان نقش مهمی داشته اند.

همچنین بخاطر ساز و آواز های زیبایی که داشته اند و دارند به این مراسم دعوت می شدند.

نزدیک مشگین شهر ییلاق ملک سوئی با این عاشیقهای عزیز بودیم و این بخش کوتاهی از اجرای آنهاست که تقدیم میشه