کتاب جنگجوی عشق اثر گلن دویل ملتن
ترجمه سمانه پرهیزگاری

شجاعانه ، حماسی ، شگفت انگیز

رنج ما را دو تکه می کند. وقتی کسی که رنج می کشد، می گوید: «خوبم… خوبم…»

به این دلیل نیست که حالش خوب است. برای این است که خود درونش به خود بیرونش فرمان داده که واژه خوبم را به زبان بیاورد.

او حتی گاهی اوقات اشتباهی می گوید: «خوبیم» دیگران فکر میکنند که خودش و اطرافیانش را می گوید، ولی اینطور نیست.

او دو تکه خودش را می گوید: خود آسیب دیده و خود نماینده اش. نماینده ای که برای مصرف عمومی مناسب است!

رنج، یک زن را دو تکه می کند تا کسی را داشته باشد که برایش درد و دل کند، کسی که در دل تاریکی کنار او بنشیند، حتی وقتی دیگران – همگی – تنهایش بگذارند.

[quote]من تنها نیستم.[/quote]

من به خودم آسیب رسانده ام، اما از طرفی هنوز نماینده ام را دارم. او ادامه خواهد داد.

شاید بتوانم برای همیشه خود آسیب دیده ی درونم را پنهان کنم و نماینده ام را به دنیای بیرون بفرستم.

او می تواند لبخند بزند، دست تکان دهد، و کم نیاورد، طوری که انگار هیچ اتفاق بدی نیفتاده. ما وقتی به خانه برسیم، می توانیم نفس بکشیم. ما در میان جمع، برای همیشه به وانمود کردن ادامه خواهیم داد.

[quote]فرو شدن چو بدیدی، برامدن بنگر! «مولانا»[/quote]