[vc_row][vc_column][vc_column_text]

داستان هوشنگ و طهمورت و جمشید

در این قسمت به پادشاهی هوشنگ و طهمورت و جمشید پرداخته میشود.

«پادشاهی طهمورت» سوّمین داستانِ پادشاهان در شاهنامهٔ فردوسی است که دورانِ سی‌سالهٔ پادشاهیِ طهمورت را داستان می‌کند.
در شاهنامه از طهمورت با لقب دیوبند (/دیٓوْبَنْد/) یاد می‌شود و پسر هوشنگ است.
لقب دیوبند یادآور چیرگی او بر دیوان و جادوان است که در متون کهن‌تر هم به آن اشاره شده‌است.
طهمورث در ابتدای پادشاهی هدفش را شستن جهان از بدیها، کوته کردن دست دیوان از هر جا و آشکار کردن چیزهای سودمند در جهان اعلام داشت.
چیدن پشمِ بُز و رشتن آن از آموزه‌های طهمورث برای مردمان بود وی همچنین مردم را به ستایش جهان‌آفرین تشویق کرد.
با راهنمایی‌های شَهْرَسْپ، دستور خردمند طهمورث، شاه از بدیها پالوده گشت و از او فرهٔ ایزدی تابید.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

[/vc_column_text][vc_btn title=”دانلود” color=”danger” link=”url:https%3A%2F%2Fshenoto.com%2Fstorage%2Fmedia%2Ffile%2FNSNgfhXJJ6I_p_3D.mp3||target:%20_blank|”][/vc_column][/vc_row]