معرفی کتاب جستارهایی در باب عشق
الیاس کانتی می گوید:
[quote]دیدن ورای آدم ها آسان است، ولی ما را به جایی نمی رساند.[/quote]
به عبارت دیگر چه آسان و چه بی فایده در افراد عیب می یابیم.
آیا وقتی عاشق می شویم بعضا به این دلیل نیست که ، حتی به بهای کوری خودمان در این فرآیند و ان لحظه خواسته ایم، دیدن ورای آدم ها را نفی کنیم؟
اگر بدبینی و عشق دو گزینه متقایل باشند، آیا عاشق شدن ما به این دلیل نیست که می خواهیم از موضع ضعف بدبینی، نجات یابیم؟
آیا در هر ((عشق در نگاه اول)) نوعی گزافه پردازی نسبت به خصوصیات معشوق در ندارد؟
نوعی گزافه پردازی که ما را از منفی نگری معمول مان منفک می کند و تمرکز و نیرویمان را معطوف کسی میکند که چنان باورش داریم که هرگز حتی خود را چنین باور نداشته ایم.
